Kliknij tutaj --> 🌔 dziecko stawia nóżki do środka ćwiczenia

Ćwiczenia na pośladki w ciąży. Półprzysiad z odwodzeniem nogi w tył. Przysiady to bez dwóch zdań jedno z najlepszych ćwiczeń na jędrne i krągłe pośladki. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby wykonywać je w ciąży, i to w różnych wersjach! Stań prosto w delikatnym rozkroku. Dłonie ułóż na biodrach. Rodzic wybierając poszczególne ćwiczenia dla swojego dziecka musi posiadać wiedzę na temat wady postawy jaką posiada dziecko (badanie przez lekarza lub fizjoterapeutę) oraz jakie grupy mięśni ma ono wzmacniać a jakie rozciągać. Ćwiczenia należy wykonywać 4-7 razy w tygodniu. Gimnastyka powinna trwać 15-20 minut. Najczęściej wykorzystywaną w tym celu mieszanką wydaje się tzw. curry. Jest to gotowa przyprawa, w skład której najczęściej wchodzą kurkuma, kardamon, pieprz mielony, imbir, cynamon, lubczyk itd. Wiele osób używa tej mieszanki jako podstawy do przygotowania szybkich potraw z kurczaka. Pokrojoną np. w paski pierś z kurczaka Nie sadzaj dziecka na swoich kolanach opierając jego plecki o swój brzuch, jeśli nie skończyło 3 miesięcy, albo wciąż ma trudność z utrzymaniem główki. Nie ciągnij trzymającego zaciśniętymi piąstkami dziecka do pozycji siadu. Nie podpieraj poduszkami. Nie sadzaj dziecka, w spacerówce, krześle do karmienia. Chodzenie na palcach jest niejednokrotnie naturalnym zjawiskiem w trakcie rozwoju. Ucząc się chodzić, maluch staje na palcach. U większości ta skłonność zanika z czasem samoistnie. W wielu przypadkach chodzenie na palcach i przez przedszkolaka nie powinno nas martwić – znaczenie ma tu także m.in. to, czy jest to jedyna forma, w Les Rencontres Ne Sont Pas Un Hasard. Panthermedia Chcesz, by twój smyk był zwinny jak wiewiórka i nie wyglądał jak posążek Buddy? Nie pozwalaj mu siedzieć godzinami przed telewizorem i... ćwicz z nim. Gdy człowiek jest objedzony jak bąk, zmęczony czy rozdrażniony, nie ma ochoty na skłony i przysiady, to jasne. Dlatego jeśli chcesz ćwiczyć z dzieckiem w domu, musisz znaleźć odpowiednią porę. Rano mało kto ma czas na gimnastykę, więc możecie bez wyrzutów sumienia poprzestać na rozkosznym przeciągnięciu się. Więc kiedy? Najlepsza pora na ćwiczenia z dzieckiem Choćby wtedy, gdy malec ciągnie cię za rękaw, mówiąc: „Mamooooo, nudzę się”, albo zaczyna rozrabiać, bo nie wie, co zrobić z własną energią. A także przy różnych okazjach, na przykład podczas spacerów (ćwiczenia na świeżym powietrzu przynoszą najwięcej korzyści) czy nawet w czasie sprzątania pokoju (hasło: „OK, a teraz przerwa na trening” czy „Zapraszamy na chwilę relaksu do klubu fitness” zostanie powitane wielkim „uffff”). Niezależnie od pory i okoliczności ćwiczenia powinny sprawiać dziecku frajdę – tylko wtedy będzie je wykonywało chętnie i dokładnie. Czasem wystarczy atrakcyjna nazwa, odrobina wygłupów – szczekanie, miauczenie – albo… powierzenie smykowi funkcji trenera. Oto ćwiczenia, które powinny spodobać się dziecku. 10 ćwiczeń dla dziecka Koncert Malec siedzi na podłodze, podparty z tyłu dłońmi. Nogi ma ugięte w kolanach. Unosi zgięte nogi i na hasło „bęben!” uderza (lekko!) piętami w podłogę, a na hasło „pianino!” „gra” na niej paluszkami stóp. Może wystukiwać rytm konkretnej piosenki, np. „Wlazł kotek na płotek”. Wyścig wielbłądów… Maluch chodzi na czworakach, ale z wyprostowanymi nogami i wypiętą pupą, która wygląda jak wielbłądzi garb. Jeśli zwierzaków jest więcej (tak, tak, ty też możesz nim być!), można urządzić wielbłądzie wyścigi. Dla utrudnienia odwzorujcie chód tego zwierzęcia (symetrycznie, czyli najpierw przestawcie lewą rękę i nogę, a później prawą rękę i nogę). …i raków Smyk opiera się na rękach i nogach (brzuchem do góry), unosi biodra i wędruje w tej pozycji. Będzie miał większą frajdę, jeśli ty także spróbujesz! Basen Dziecko leży na podłodze na brzuchu i „pływa” żabką (ale używa tylko rąk). Tango Stoisz twarzą do smyka i trzymasz go za ręce. Malec staje na twoich stopach i tak tańczycie. Lustro Siadacie po turecku naprzeciwko siebie. Dziecko naśladuje wszystkie twoje ruchy („wkręcasz żarówki”, kiwasz na boki głową, rysujesz w powietrzu kółka rękami). A potem zmiana ról – ty naśladujesz malucha. Zabawę możecie sobie urozmaicić robieniem głupich min: róbcie ryjek, uśmiechajcie się szeroko, wystawiajcie język itd. To świetne ćwiczenia mięśni twarzy – sprzyjają wymowie. Szczeniaczek Stoisz w szerokim rozkroku, a malec biega na czworakach wokół twoich nóg, wykonując ósemki (i oczywiście­ szczekając albo popiskując jak mały piesek). Modelka Na podłodze rozciągnijcie skakankę lub sznurek (możecie też wykorzystać np. krawędź dywanu). Dziecko idzie (plecy proste, głowa wysoko, krok pełen godności) wzdłuż linii, stawiając stopy na krzyż, niczym modelka na wybiegu. Piłka, wcale nie nożna Malec w pozycji na czworakach uderza piłkę czołem i stara się nią trafić do bramki (można ją wyznaczyć za pomocą kręgli, klocków itd.). Licz, ile bramek tak zdobędzie. Tresowany lew Trzymasz hula-hoop, a dziecko przez nie przechodzi niczym cyrkowy lew przez płonącą obręcz. Przy każdym kolejnym ćwiczeniu możesz unosić hula-hoop nieco wyżej. Ale lew musi ryczeć! Głośno! W co się bawić na dworze? Dokądkolwiek byś się z dzieckiem nie wybrała na spacer, możesz mu zorganizować świetną zabawę. A wtedy zwykła przechadzka zamieni się w przygodę! Chociaż dziecko ma tysiąc pomysłów na minutę, spacer znaną trasą może go znudzić. A wtedy to, co powinno wam obojgu sprawić przyjemność, może stać się dla was uprzykrzonym obowiązkiem. Nie jest łatwo codziennie wymyślać nowe atrakcje na świeżym powietrzu – wykorzystaj więc nasze propozycje. Zabawy na łące Zabawy na placu zabaw Zabawy w parku Zabawy nad jeziorem Zabawy na podwórku Zabawy w lesie Pomysły na zabawę z dzieckiem na łące Tu można biegać i skakać aż do utraty tchu! Możecie też na chwilkę zdjąć buty i brodzić po trawie na bosaka. Maszerowanie po trawie . Pokaż dziecku, jak różnie można chodzić: bokiem, do tyłu, na paluszkach albo na piętach, podnosząc wysoko nogi, małymi lub dużymi krokami. Maszerujcie, spacerujcie na palcach lub ślizgajcie się. Raz szybko, a raz wolno. Możecie zabawić się też w naśladowanie sposobów, w jakie chodzą zwierzęta. Zachęcaj dziecko, by biegało, podskakując jak konik, lub skakało jak wróbelek. W trakcie zabawy mów do malucha albo naśladuj odgłosy wydawane przez zwierzęta. Zabawa w Indian. Rozstaw malutki namiot i zaproś maluszka do środka. Na początku pewnie będzie onieśmielony, ale już po chwili na pewno się rozbawi. Możecie malować sobie na twarzach indiańskie wzory albo wokół namiotu bawić się w berka. W co bawić się z dwulatkiem na placu zabaw? To raj dla dziecka – ale tylko wtedy, gdy bawi się z nim mama. Zobacz, co możecie tutaj wymyślić. Skakanie do piaskownicy. Postaw dziecko na kamieniu albo obramowaniu piaskownicy i złap je za obie ręce. Daj hasło: „Na miejsca, gotowi, hop!“ i pomóż maluchowi zeskoczyć. Twoje ręce powinny być na wysokości jego barków, tak by dziecko lądowało o własnych siłach. Bujanie na huśtawce. Bujaj smyka i baw się z nim np. w pokazywanie śmiesznych min. Spacer myszek.... Panthermedia Jak dziecko uczy się chodzić Pewnie nie możesz się doczekać, aż twój maluch zrobi pierwszy samodzielny krok? Nie popędzaj go ani nie ucz, jak ma się do tego zabrać. Sam do tego… dojdzie. Chodzenie wydaje się najprostszą czynnością pod słońcem. Spacerujemy, maszerujemy, stąpamy tanecznym krokiem, nie poświęcając tym czynnościom szczególnej uwagi. Tymczasem to wcale nie jest takie proste. Chodzenie wymaga silnych, prawidłowo napiętych mięśni (i to nie tylko nóg, ale też grzbietu, klatki piersiowej itd.), rozwiniętego zmysłu równowagi i wystarczająco dojrzałego, sprawnie działającego układu nerwowego. Krok po kroku Jak dziecko uczy się tej trudnej sztuki? Stopniowo! Na początek musi zacząć kontrolować swoje ciało: najpierw głowę, potem tułów, ręce, a końcu nogi. A to musi troszeczkę potrwać! Choć jedne smyki uczą się chodzić szybciej, a inne później, wszystkie przechodzą te same fazy rozwojowe. Autorzy książki „Pierwsze 365 dni życia dziecka”, Theodor Hellbrügge i J. Hermann von Wimpffen, przedstawiają je tak: - 1. miesiąc. Maleństwo już… „chodzi”. Gdy weźmiesz je pod paszki i postawisz na stole, zacznie „maszerować” – opierać o podłoże to jedną, to drugą nóżkę. To chód automatyczny, odruch, po którym już niedługo nie pozostaje nawet ślad. I dobrze, bo tylko jego zniknięcie umożliwia dziecku naukę prawdziwego chodzenia. - 3. miesiąc. Dziecko zgina nóżki. Gdy próbujesz postawić malucha na podłodze, zegnie nogi, jakby chciał „uciec” podłożu. - 5. miesiąc. Brzdąc prostuje nóżki. Postawiony na podłodze (i trzymany pod paszkami) ma proste nogi. Potrafi nawet na sekundę czy dwie przejąć ciężar swojego ciała. Z każdym dniem radzi sobie coraz lepiej. - 7. miesiąc. Malec sprężynuje. Na przemian zgina i prostuje nóżki, odpychając się od podłoża. I bardzo mu się to podoba! - 9. miesiąc. Dziecko trzymane przez mamę lub tatę za obie rączki potrafi już stać. Umie to robić nawet przez dłuższą chwilę! - 10. miesiąc. Brzdąc z radością podciąga się do... Panthermedia Sprawdź, jak zgubić brzuszek po ciąży w 3 miesiące! Jak schudnąć po ciąży, nie stosując radykalnych diet? Sprawdź, co jeść i jak ćwiczyć po porodzie. Jak schudnąć po ciąży? To jedno z najczęstszych pytań, które stawia sobie świeżo upieczona mama, gdy już oswoi się z nową sytuacją, czyli opieką nad malutkim dzieckiem. Chcesz jak najszybciej zgubić brzuch i nadprogramowe kilogramy, które zostały ci po ciąży, i ujędrnić skórę, szczególnie tę na brzuchu? Jednak nie wolno ci stosować teraz radykalnych diet ani brać udziału w forsownych treningach. Chcesz zadbać o siebie? Ćwicz oraz jedz z umiarem i chudnij po porodzie stopniowo, a wrócisz do formy sprzed ciąży w bezpieczny i trwały sposób. Warto zapisać się do fitness klubu na zajęcia dla mam lub ćwiczyć w domu. Jak schudnąć po ciąży? Jeśli chcesz schudnąć po ciąży , postaw na ruch. Możesz zacząć ćwiczyć już miesiąc po porodzie fizjologicznym, a po cesarskim cięciu – po sześciu tygodniach. Wcześniej poproś położną, lekarza lub fizjoterapeutę o sprawdzenie stanu mięśni brzucha (czy nie doszło do rozejścia mięśnia prostego). Na początek wystarczy gimnastyka dwa razy w tygodniu . Postaw na treningi kondycyjne – wystarczy, że raz dziennie wyjdziesz na godzinny spacer z wózkiem, a trasę pokonasz szybkim marszem. Ważne są ćwiczenia rozciągające, np. kręcenie hula-hoop. To sposób na wyszczuplenie talii. Ćwiczenie po porodzie Na swoją obecną figurę „pracowałaś” całe dziewięć miesięcy, więc drugie tyle daj sobie na powrót do tej sprzed ciąży. A oto ćwiczenia po ciąży , które ci w tym pomogą, pod warunkiem że będziesz je wykonywać regularnie, czyli codziennie. Leżenie na boku. To ćwiczenie na mięśnie skośne brzucha . Rękę od strony podłogi połóż przed sobą, drugą na karku. Podciągaj łokieć do kolana. Leżenie na plecach. Dziecko może podczas niego leżeć na twoim brzuchu. Unieś obie proste nogi do góry, złącz pięty, palce rozstaw na boki. Staraj się utrzymać nogi w takiej... Jak pobrać i aktywować bon turystyczny: instrukcja rejestracji na PUE ZUS (krok po kroku) Ukraińskie imiona: męskie i żeńskie + tłumaczenie imion ukraińskich Mądre i piękne cytaty na urodziny –​ 22 sentencje urodzinowe Ile wypada dać na chrzciny w 2022 roku? – kwoty dla rodziny, chrzestnych i gości Gdzie nad morze z dzieckiem? TOP 10 sprawdzonych miejsc dla rodzin z maluchami Ospa u dziecka a wychodzenie na dwór: jak długo będziecie w domu? Czy podczas ospy można wychodzić? 5 dni opieki na dziecko – wszystko, co trzeba wiedzieć o nowym urlopie PESEL po 2000 - zasady jego ustalania Najczęściej nadawane hiszpańskie imiona - ich znaczenie oraz polskie odpowiedniki Gdzie można wykorzystać bon turystyczny – lista podmiotów + zmiany przepisów Urlop ojcowski 2022: ile dni, ile płatny, wniosek, dokumenty Przedmioty w 4 klasie – czego będzie uczyć się dziecko? 300 plus 2022 – dla kogo, kiedy składać wniosek? Co na komary dla niemowląt: co wolno stosować, czego unikać? Urwany kleszcz: czy usuwać główkę kleszcza, gdy dojdzie do jej oderwania? Bon turystyczny – atrakcje dla dzieci, za które można płacić bonem 300 plus dla zerówki w 2022 roku – czy Dobry Start obejmuje sześciolatki? Jak wygląda rekrutacja do liceum 2022/2023? Jak dostać się do dobrego liceum? Większość dzieci stawia pierwsze samodzielne kroki między 13. a 15. miesiącem życia. Niektóre zaczynają jednak chodzić później niż podaje statystyka. Zwykle nie świadczy to o chorobie, tylko o nieco wolniejszym rozwoju ruchowym. Maluch, który postawił już pierwsze kroki, od czasu do czasu przemieszcza się jeszcze na czworakach, gdyż tak jest mu po prostu wygodniej. Już niebawem przekona się do pozycji pionowej. Świat oglądany na stojąco jest przecież znacznie ciekawszy, a samodzielne spacery to niesamowita frajda. Oczywiście nie od razu wszystko idzie gładko. Na początku dziecko na ogół stawia nogi jak kaczka i co chwilę upada. Po pewnym czasie nabiera jednak wprawy w chodzeniu. Obserwujmy je teraz uważnie. Jeżeli cokolwiek nas niepokoi, np. nóżki malca wydają nam się krzywe albo jego chód dziwny czy niepewny, na wszelki wypadek w czasie okresowej wizyty w poradni D poprośmy pediatrę, by przyjrzał się, jak dziecko chodzi. Być może okaże się, że denerwowaliśmy się niepotrzebnie. Jeśli jednak coś rzeczywiście jest nie tak, pediatra skieruje malucha do ortopedy. Warto wiedzieć, że wcześnie wykryte wady postawy są o wiele łatwiejsze do wyleczenia. Często wystarczy, by dziecko przez jakiś czas nosiło specjalne buty albo nawet zwykłe trzewiki z wkładkami ortopedycznymi. Jak literka "O" Wiele maluchów ma krzywe nóżki. Gdy każemy dziecku stanąć prosto i złączyć stopy, między kolanami zobaczymy sporą szparę. O takich wygiętych w kształcie litery "O" nogach mówi się, że są szpotawe. Wada na ogół sama znika, kiedy maluch kończy dwa lata. Jeśli jednak dziecko zaczęło chodzić już w pierwszym roku życia (gdy ciężar ciała był zbyt wielkim obciążeniem dla jeszcze miękkich kości) lub jest otyłe, to szansa, że szpotawość zniknie, jest mniejsza. Szpotawość zniekształca nóżki na całej długości, gdyż łukowato wygięte są zarówno kości ud, jak i podudzi. Palce stóp zwykle są skierowane do wewnątrz. Do lekarza powinniśmy się zgłosić, gdy: nóżki dziecka są wyraźnie szpotawe (sami nie jesteśmy w stanie ustalić przyczyn deformacji i lepiej, by określił je ortopeda); wygięcie obu nóżek jest niesymetryczne; dziecko utyka bądź skarży się na bóle nóg. Lekarz zbada, czy przyczyną utykania są wady stóp, choroby kości albo mięśni. Zaleci pilnowanie malca, by nie siadał po turecku, gdyż pogłębia to szpotawość. Powinien jak najwięcej odpoczywać w pozycji na klęczkach. Jeśli jeszcze nie chodzi, czasem wystarczy go nie poganiać. Nie prowadzać za rączkę, nie podsuwać chodzika ani mebli ułatwiających wstanie i zrobienie pierwszych kroków. Dzięki temu dziecko dłużej raczkuje i zanim stanie na nogi, jego układ kostny ma czas, żeby dojrzeć. Zniekształcenia, które się nie zmniejszają, wymagają operacji. Kolano do kolana Czasem u dobrze wyglądającego, szybko rosnącego trzy lub czterolatka nogi, zamiast się wyprostować, przekrzywiają się w druga stronę. Z pałąkowatych kolan robią się kolana koślawe, czyli tzw. iksy. Gdy dziecko staje na baczność, kolana ocierają o siebie, a między kostkami stóp jest przerwa. Jeśli nie przekracza 4 cm, nie mówimy jeszcze o koślawości - defekt jest prawie niewidoczny. Trzeba jednak obserwować, czy "iksy" się nie powiększają. Koślawość mija zwykle sama około dziesiątego roku życia, nieco szybciej u dziewczynek niż u chłopców. Do lekarza powinniśmy się zgłosić, gdy: dziecko ma wyraźnie koślawe kolana; koślawość się pogłębia. Dziecko z koślawymi kolanami nie powinno długo stać, szczególnie w rozkroku, musi unikać długich marszów i ćwiczeń obciążających kolana, np. jazdy na nartach, łyżwach. Każmy malcowi często siedzieć na krześle ze złączonymi stopami i szeroko rozstawionymi kolanami albo po turecku. Lekarz może też zalecić noszenie bucików ze specjalnymi wkładkami z tworzywa, które unoszą stopę po stronie wewnętrznej, zmniejszają obciążenie kolana i korygują koślawość. Powinien je dobrać ortopeda. Jeżeli dziecko jest już w wieku szkolnym, a "iksy" się nie zmniejszają, poprawę można uzyskać jedynie leczeniem operacyjnym. Po zabiegu nogi są unieruchamiane na kilka tygodni w gipsie, a następnie zaczyna się długa rehabilitacja. Przyczyną koślawości i szpotawości może być krzywica, czyli niedobór witaminy D, niezbędnej do budowy kości. Oprócz zmian w nóżkach pojawiają się zgrubienia na żebrach (tzw. różaniec krzywiczy), zmienia się kształt główki, opóźnione jest wyrzynanie się zębów, dziecko się poci, ma częste infekcje i jest mało aktywne. W zapobieganiu najważniejsze jest regularne podawanie witaminy D w kropelkach, częste spacery i dieta bogata w wapń i fosfor (mleko, sery, warzywa). Uwaga! Dawkę witaminy D musi ustalić lekarz. Kaczym krokiem Dzieci, które zaczynają chodzić, stawiają stopy do wewnątrz bądź kierują je na zewnątrz i chodzą jak kaczka - żeby utrzymać równowagę. Taki kaczy chód jest czymś normalnym, dopóki maluch nie nabierze wprawy w poruszaniu się. Trzeba poradzić się lekarza, gdy: również podczas odpoczynku stopy są zwrócone nieprawidłowo; dziecko potyka się podczas chodzenia; skręca tylko jedną stopę. Niektóre maluchy pierwsze kroki stawiają jak baletnice - na palcach. Najpóźniej po miesiącu dziecko powinno jednak kroczyć już prawidłowo: najpierw pięta, potem palce. Jeśli tak się nie stanie, należy zgłosić się do lekarza. Być może jeden z przyczepów mięśni łydki do pięty jest zbyt krótki i uniemożliwia pełne ruchy. Często martwi nas nieprawidłowy kształt i ustawienie stóp malucha. U noworodka niewielkie nieprawidłowości mogą być skutkiem przymusowego ustawienia w macicy w okresie płodowym. Tego typu zmiany zwykle same znikają bez śladu w ciągu pierwszych trzech miesięcy życia. Powrót do normy może przyspieszyć masowanie nóżek dziecka zgodnie z zaleceniami lekarza ortopedy. Najlepiej robić to po kąpieli, kiedy stopy są rozgrzane. Jeśli maluch bardzo się broni, masuj mu stopy podczas karmienia, gdy zaabsorbowany jest jedzeniem. Jeżeli stopa w okresie płodowym była długo i mocno przygięta, potrzebne są ćwiczenia przywracające jej prawidłowe ustawienie. Pokaże nam je ortopeda. W butach do łóżka Zdarza się, że stopy już od urodzenia są zniekształcone, gdyż źle ustawiły się kości. Najczęściej zdarza się stopa końsko szpotawa. Stopy skierowane są palcami do siebie i tak odwrócone, że z podłożem styka się tylko zewnętrzna krawędź podeszwy. Chorobą może być dotknięta jedna noga lub obydwie. Największa szansa na usunięcie tej wady jest wtedy, gdy zacznie się ją korygować już w pierwszych dniach po urodzeniu. Ortopeda pokaże, jak codziennie masować i rozciągać stopę, by przywrócić jej naturalne ustawienie. Nie należy tego robić na siłę! Przy stopach końsko szpotawych masaż i ćwiczenia jednak nie wystarczą. Konieczna jest korekcja stopy zmienianymi często, nawet co kilka dni gipsami lub łuskami gipsowymi (jak często się to robi, zależy od postępów leczenia). Efekty ćwiczeń utrwalą zakładane przez kilka lat na noc specjalne aluminiowe szyny. Mają one kształt wysokiego buta, przeciętego wzdłuż i wyścielonego wewnątrz watą. Każdą z połówek nakłada się na zewnętrzną stronę nóżek i przymocowuje bandażem. Dzięki temu stopy są w prawidłowym położeniu przez całą noc. Czasem lekarz zaleca inną szynę: dwa buciki złączone prętem przymocowanym do podeszew. Malec nie może się w czasie snu uwolnić z takiego "rusztowania" i efekty ćwiczeń utrwalają się. Gdy stopa nie poddaje się ćwiczeniom, bo leczenie zostało rozpoczęte za późno lub było prowadzone niesystematycznie, konieczna jest operacja. Przeprowadza się ją zwykle u dzieci, które ukończyły dwa lata. Po zabiegu zakłada się gips, a po jego zdjęciu zaczynają się żmudne ćwiczenia i nauka chodzenia. O wyleczeniu można mówić dopiero wtedy, gdy stopy zaczną prawidłowo rosnąć, a chodzenie nie będzie dla dziecka problemem. Ślady na piasku Często obawiamy się, że nasz maluch ma płaskostopie. Nie możemy dopatrzyć się żadnego wklęśnięcia na podeszwie, martwią nas równe odbicia stóp zostawiane na piasku przez bosego malca. Tymczasem w większości przypadków nie ma się czym martwić - płaskostopie jest pozorne. Mięśnie dziecka nie są jeszcze dostatecznie rozwinięte, a stopy muszą dźwigać spory ciężar. Jeżeli nawet wykształcił się już łuk stopy, to przykrywa go gruba poduszeczka tłuszczowa. Znika ona, zanim maluch skończy 4 lata, i wtedy można zobaczyć prawidłowo wyżłobioną stopę. "Płaskostopie" znika. Jeżeli czteroletnie dziecko nadal ma, naszym zdaniem, płaskie stopy, możemy zrobić prosty test - poprośmy, by stanąło na palcach. Wyraźnie widoczne łuki świadczą o tym, że stopy są prawidłowe. Obciążenie w czasie chodzenia sprawia, że pięta przechyla się do środka i zasłania dobrze wykształcony łuk. Ten rodzaj płaskostopia występuje najczęściej i o nim zwykle myślimy, mówiąc o płaskich stopach. Wada ta nie powoduje żadnych dolegliwości, często jest rodzinna. Wiele dzieci bardzo szybko niszczy buty. Ścierają po wewnętrznej stronie podeszwy pięt, wypychają zapiętki do środka itd. Jeśli maluch bardzo przechyla piętę do wewnątrz, lekarz może zalecić noszenie bucików, które mają tzw. obcasy Thomasa. Są one wyższe od strony wewnętrznej. Dzięki temu stopa nie opada do środka. Podobnie działają wkładki do butów z podwyższającym uwypukleniem. Nigdy nie należy stosować wkładek czy ortopedycznego obuwia bez konsultacji z lekarzem. To on musi też zdecydować, czy i jakie ćwiczenia dziecko powinno wykonywać. Niekiedy zdarza się, że łuki nie są widoczne nawet po wspięciu się dziecka na palce. Jeśli maluch skarży się także na bóle nóg, trzeba zgłosić się do ortopedy, który zadecyduje o rodzaju leczenia. Zwykle przyczyną jest nieprawidłowe wzajemne położenie kości i dopiero operacja przywróci stopie właściwy kształt. Takie płaskostopie występuje na szczęście rzadko. Ćwiczenia nie skorygują kształtu stopy, ale zapobiegną dalszym zniekształceniom i rozwiną mięśnie. Gdy tylko jest ciepło, pozwólmy dziecku jak najwięcej chodzić boso po nierównym, naturalnym terenie - trawie, piasku. Palce zginają się wtedy swobodnie, a mięśnie modelujące sklepienie stopy wzmacniają się. W domu możemy z dzieckiem wykonywać wiele ćwiczeń. Niech siedzący maluch stara się podać nam palcami stóp jakiś przedmiot leżący na podłodze - patyk, łyżeczkę, woreczek z piaskiem. Niech stanie na ręczniku i zwija go stopami. Kiedy dziecko dojdzie do wprawy, kładźmy na brzegu ręcznika coś ciężkiego, np. książkę - niech spróbują przyciągnąć ją do siebie. Gry z piłką - unoszenie stopami, próby wyrzutu nóżkami, wtaczanie i staczanie jej po ścianie - pomogą modelować stopę. Nic jednak nie zastąpi prawidłowo dobranych butów. IDEALNY BUCIK powinien mieć: sztywny zapiętek, niezbyt wysoką cholewkę, która nie krępuje ruchów w kostce, elastyczną, nie ślizgającą się podeszwę, rozmiar dostosowany do nogi (przed paluchem powinien być centymetr luzu, a boki nie mogą ściśle opinać stopy), szeroki nosek - najlepiej, gdy przód jest na tyle szeroki, że umożliwia swobodne zginanie palców, wewnętrzną wyściółkę z miękkiej skórki, która nie obciera stopy, profilowaną wkładkę, obcas dostosowany do wieku: maluchy dopiero uczące się chodzenia - bez obcasa, dzieci do 3 lat - 0,5 cm, starsze - 1 cm, kolor i fason, który podoba się dziecku. Najczęstszym powodem kłopotów z chodzeniem i bólu są za ciasne buty. Zanim pójdziesz do lekarza, wyklucz tę prozaiczną przyczynę. Kiedy maluch szybko rośnie, może skarżyć się na bóle ud i łydek, zwane bólami wzrostowymi. Potęgują się w nocy, trwają krótko i same ustępują. Ulgę przynosi czasem ciepła kąpiel. Jeżeli jednak towarzyszy im gorączka lub dziecko zaczyna utykać - trzeba poradzić się lekarza. CZYM STÓPKA NASIĄKNIE... Stópki maleńkiego dziecka są bardzo delikatne i łatwo mogą się zdeformować. Dlatego trzeba o nie szczególnie dbać Gdy w domu jest ciepło, nie zakładaj niemowlęciu skarpetek ani kapci. Pozwól mu pofikać gołymi nóżkami. Nie kupuj przymałych, bardzo szczupłych ani mało rozciągliwych skarpetek i rajstop. Stopy nie mogą być ściśnięte. Skarpetki muszą być na tyle luźne, by maluch mógł w nich bez trudu poruszać paluszkami. Pamiętaj, że śpiochy i pajacyki muszą mieć tak długie nogawki, by dziecko mogło w nich swobodnie poruszać stopami. Nie kupuj skarpetek ze sztucznego włókna - skóra nie może w nich oddychać. Najlepiej wybieraj skarpety z bawełny lub wełny. Co jakiś czas sprawdzaj, czy maluch nie wyrósł ze skarpetek albo kapci. Przykrywaj dziecko tylko lekką kołderką lub kocykiem, by mogło poruszać stopami także podczas snu. Unikaj używania chodzika. Poruszanie się w nim angażuje zupełnie inne grupy mięśni niż te, które są potrzebne do samodzielnego chodzenia. Zachęcaj malucha do gimnastyki stóp. Dzięki temu mięśnie będą się lepiej rozwijać. Okazją do takiej gimnastyki może być np. kąpiel lub zmiana pieluszki. Gdy twoje dziecko długo nie zaczyna chodzić, nie poganiaj go. Widocznie jego mięśnie są jeszcze za słabe, aby dziecko przyjęło pozycję pionową, a stawiając je na siłę, obciążysz nadmiernie słabe nogi i kręgosłup. Niech raczkuje, ile chce. Nie spiesz się z kupnem pierwszych butów. Kup je dopiero wtedy, gdy maluch jest w stanie sam chodzić na spacerze. Pozwól dziecku biegać boso po piasku lub trawie (oczywiście jeśli nie ma w nich szkieł ani ostrych kamieni, o które mogłoby pokaleczyć sobie stopy). W domu po miękkich dywanach niech również chodzi boso lub w skarpetkach (najlepiej z tzw. ABS, czyli specjalną antypoślizgową podeszwą). Ale po twardej podłodze niech lepiej kroczy w bucikach lub specjalnych kapciach dla maluchów (koniecznie z usztywnioną piętką). Stopy końsko-szpotawe - porady lekarza Pierwsze kroczki w życiu dziecka 17 lut 21 12:34 Ten tekst przeczytasz w 2 minuty Od leżenia przez przewracanie się na brzuszek, siadanie, raczkowanie, wreszcie wstawanie i pierwsze kroczki — dziecko ma wiele do zrobienia w początkowych kilkunastu miesiącach życia. Nauka chodzenia to sztuka trudna do opanowania. Na szczęście każdy zdrowy maluch prędzej czy później nauczy się tego. Wtedy będzie cieszyć całą rodzinę widokiem swoich małych stópek drepczących po podłodze. Ale czy jest określony termin, w którym powinno to nastąpić? Foto: Getty Images Pierwsze kroczki w życiu dziecka W tym czasie liczy się to, by pozostawić maluchowi swobodę ruchów i pozwalać, by często chodził boso. Dzięki temu mięśnie nóżek i więzadła rozwijają się i wzmacniają. Rodzice czasem zastanawiają się, w jakim wieku dziecko chodzi, czy dobrze stawia kroki. A może trzeba zakupić specjalne chodziki lub inne akcesoria? Około 60% rocznych dzieci zaczyna chodzić po skończeniu roku, jednak wcale tak nie musi być. Rozwój odbywa się w indywidualnym tempie, ale może być spowolniony przez czynniki zewnętrzne, takie jak: zbyt mocne reakcje rodziców na nieuniknione upadki, przekarmianie dziecka, które prowadzi do nadwagi, nadopiekuńczość rodziny, nieustanne noszenie, prowadzenie za rączkę, brak wystarczającej ilości miejsca do poruszania. Pierwsze kroki dziecka. Kiedy? Mama i tata mogą zastanawiać się, w jakim wieku dziecko chodzi? Odpowiedź jest prosta — wtedy, kiedy samo o tym zdecyduje. U każdego maluszka układ mięśniowy rozwija się w nieco innym tempie. Niezbędne są odpowiednio mocne mięśnie oraz wystarczająco dojrzały mózg, który nimi steruje. Nie trzeba się denerwować, kiedy inne dzieci w podobnym wieku szybciej czynią pierwsze kroczki. Niektóre niemowlaki dokonują tego już w wieku 10 miesięcy, inne — kiedy osiągną roczek, a nawet 16 miesięcy. Jeśli raczkowanie sprawia, że czują się pewniej, należy im na to pozwolić. Wymyślne chodziki nie są zalecane, gdyż powodują, że gdyż dziecko nie musi polegać na sile swoich mięśni i stawów, ale na czynnikach zewnętrznych. Wtedy nauka chodzenia będzie trwała dłużej. Ważne, by maluch sam zdecydował, kiedy nastąpi ten wielki dzień i zrobi pierwsze kroczki. Co można zrobić? Przebywać z dzieckiem na słońcu i świeżym powietrzu, co wytworzy niezbędną ilość witaminy D, a to zapobiegnie ryzyku krzywicy. Delikatnie masować stópki, co wzmocni połączenia nerwowe i pozwoli oseskowi rozwinąć większą ich świadomość. Zachęcać swojego synka czy córeczkę do przemieszczania się, kładąc w zasięgu wzroku atrakcyjne zabawki. Tańczyć przy wesołej muzyce. W ten sposób maluch ćwiczy całe ciało. Krytycznym okiem ocenić otoczenie, w którym dziecko się bawi oraz: usunąć niebezpieczne przedmioty, zabezpieczyć kanty, rozłożyć dywan, zapewnia on większą stabilność niż panele czy płytki. Chodzenie bez bucików, boso lub w samych skarpetkach antypoślizgowych sprawi, że dziecko szybciej poczuje się pewnie. Jeśli buciki są konieczne, należy zadbać o to, by były stabilne, z usztywnioną zapiętką i dość wysokie. Kiedy są dobrze dopasowane, nóżki będą właściwie ustawione. Trzeba zwrócić uwagę na materiał, z jakiego je wykonano — powinien być oddychający i elastyczny. Kolejną ważną kwestią jest to, by dobrać takie buty, które rodzic może łatwo założyć, ale dziecko nie da rady ich zdjąć. Przednia ich część musi być dość szeroka, by nie utrudniała krążenia i poruszania palcami. Czy moje dziecko dobrze chodzi? Problemy i wątpliwości Świeżo upieczeni tata i mama uważnie śledzą każdą zmianę u swojego potomka, zastanawiając się, czy na pewno rozwija się prawidłowo. Przedmiotem specjalnej troski jest nauka chodzenia. Najczęstsze wątpliwości rodziców są następujące: Kaczkowaty chód. Dziecko stawia nogi, kolebiąc się na boki dla utrzymania równowagi, a stopy ma zwrócone do środka. W większości przypadków ten prawidłowy stan będzie występował przez kilka miesięcy, by następnie zaniknąć. Jeśli tak się nie stanie, trzeba odwiedzić pediatrę. Maluch ma płaskie stopy. W ciągu pierwszych dwóch lat życia każde dziecko ma fizjologiczne płaskostopie. Jest to stan prawidłowy i nie należy próbować go korygować. Smyk nie chce chodzić samodzielnie i wciąż chodzi przy meblach. Ten proces może trwać dość długo, a rodzice martwią się, że dziecko nie nauczy się samodzielności. Zazwyczaj wymaga po prostu więcej czasu. Prędzej czy później zdrowy potomek osiągnie kolejny etap rozwoju i bez problemów dogoni rówieśników. Upadki i kolizje z meblami. Przyczyn tego stanu może być kilka: brak koordynacji wzrokowo-ruchowej, nieumiejętność utrzymania równowagi, dalekowzroczność — osesek widzi cel, a nie przeszkody, brak umiejętności koncentracji na kilku rzeczach jednocześnie. Dziecko chodzi tylko na paluszkach stóp. Jest to początkowa (i przejściowa) część normalnego rozwoju. Nie należy na siłę ustawiać niemowlakowi ich inaczej. W przypadkach wątpliwych wskazana może być wizyta u pediatry, który oceni stan nóżek. Kolana zakrzywione na zewnątrz podczas chodzenia, czyli szpotawość to normalny stan, który utrzymuje się u malucha przez pierwsze dwa lata od urodzenia. Gdy rodzice pytają, jak nauczyć dziecko chodzić, pediatrzy odpowiadają, że nie trzeba go uczyć, bo ono świetnie wie, kiedy powinno rozpocząć stawianie pierwszych kroków. Jednak jeśli mama i tata mają wątpliwości, najlepiej zapytać lekarza, na przykład podczas badania przed szczepieniem obowiązkowym. Lecz w większości przypadków wystarczy pozostawić dziecku kontrolowaną swobodę i nie przeszkadzać w nauce stawiania pierwszych kroczków. Każdy harmonijnie rozwijający się maluch opanuje tę trudną sztukę. Szczere pochwały wzmocnione uśmiechem rodziny zachęcą synka czy córeczkę do większych wysiłków i szybkiego opanowania samodzielnego chodzenia. Jeśli nie, konieczne będą ćwiczenia rehabilitacyjne i kinezyterapeutyczne, masaże, chodzenie boso po piasku, trawie, czy też specjalne, indywidualnie dopasowane buty. Data utworzenia: 17 lutego 2021 12:34 To również Cię zainteresuje Podejrzewam, że mogę tym artykułem zaskoczyć wielu rodziców, a już na pewno dziadków. Otóż nie powinno się prowadzać dzieci za rączki zanim nie zaczną samodzielnie wstawać i chodzić. W poprzedniej części Jak zniszczyć nóżki swojemu dziecku – cz. I pisałam, że do zdobywania przez dziecko kolejnych umiejętności fizycznych potrzebne jest współdziałanie 4 elementów: KOŚCI + STAWY + MIĘŚNIE + MÓZG. Jeżeli więc dziecko samo jeszcze nie stoi i nie chodzi to znaczy, że któraś składowa (a może wszystkie) nie jest jeszcze gotowa. Po co więc na siłę kazać maluchowi coś robić? Patrząc na dziecko, które podnosi się z siadu lub raczkowania do stania można zauważyć, że jego nóżki się chwieją, kręgosłup nie trzyma pionu. Za każdym razem, kiedy berbeć samodzielnie próbuje wstawać oraz kiedy opada na pupę, wzmacnia swoje mięśnie, obciąża stawy tylko tyle ile jest to zdrowe, uczy się balansować ciałem i bezpiecznie upadać. Co więcej, jest to dla niego emocjonalna przygoda i zdziwienie, że się podnosi lub robi pojedyncze kroki na wyższym poziomie niż podłoga. To wtedy nabiera pewności ruchów, ale też uczy bezpiecznego przemieszczania. Przyjrzyjmy się teraz co się dzieje, kiedy niechodzące dziecko ktoś stawia na siłę na nóżki, prowadzi za ręce: Słabe nogi, które nie dały rady udźwignąć ciała, teraz muszą to robić, co może prowadzić do ich deformacji. Stopy niegotowe do chodu, na siłę obciążane. Kręgosłup, który sam nie jest w stanie trzymać pionu teraz jest obciążony (głowa waży stosunkowo dużo u maluchów). Prosta droga do skrzywień kręgosłupa w przyszłości. Dziecko nie chodzi na własnych nogach, tylko wisi na rękach. Ręce w górze (a jeszcze gorzej tylko jedna) nie jest fizjologicznym (naturalnym) ułożeniem podczas chodu. Widać jak asymetrycznie (nierówno) układa się tułów i kręgosłup Dziecko nie musi trzymać równowagi, więc często wygina się do przodu. Pochylenie i wygięcie do przodu Ja wiem, że dziecko koleżanki w podobnym wieku już chodzi i korci Was, by przyspieszyć ten proces. Rozumiem, że nie możecie się doczekać, aż maluszek zrobi swój pierwszy kroczek. Niemniej jednak nie chcemy chyba, by nasze pociechy musiały chodzić do fizjoterapeutów, miały krzywe nóżki, by przewracały się co kilka kroków, ich ruchy były niepewne, by nie umiały bezpiecznie upadać na pupę tylko na bok lub na twarz. Do tej czynności muszą mieć też motywację i odwagę, do samodzielności trzeba dojrzeć. Pamiętajcie: czym dłużej dziecko raczkuje i chodzi krokiem odstawno – dostawnym przy meblach (a zwyczajnie chodzi nieco później), tym lepiej dla jego nóg i kręgosłupa. Pozwólmy dzieciom rozwijać się w ich własnym tempie. Pamiętajmy, że budowanie czegoś dłużej nie wynika ze słabości, tylko daje solidniejsze efekty. Bawmy się więc z nimi jak najwięcej na podłodze, a kiedy urosną w siłę i odwagę same zaczną cudnie biegać 🙂 Jeśli jesteście ciekawi innych porad, w tym: jak leczyć infekcje w domu, kiedy udać się do lekarza, czy szczepienia są bezpieczne, co zrobić gdy dziecko się zadławi oraz wiele innych, zapraszam na szkolenie „Zdrowy Maluch w Warszawie”. Kolejna edycja już wkrótce. Jeśli chcecie, bym poinformowała Was o terminie wyślijcie maila na adres: pediatranazdrowie@ w tytule lub treści wpisując: „informacja o szkoleniu” (adres mailowy nie będzie używany do innych celów). Może Cię zainteresować również: Jak zniszczyć nóżki swojemu dziecku – cz. I Co roczne dziecko robić powinno By dziecko nie miało wady wzroku bezpieczeństwoNiemowlęnogirozwój 37 odpowiedzi na “Jak zniszczyć nóżki swojemu dziecku – cz. II” Anna pisze: Bardzo ciekawe artykuly sa. Zdjecia tak samo dobrze ze jest duzo. Natalia pisze: Czyli w jaki sposób można trzymać, asekurować dziecko podczas stawiania pierwszych kroków? W ogóle nie trzeba tego robić, ma upadać wielokrotnie na pupę, tak jest najzdrowiej dla ciała. Jeśli upada „dziwnie” np. na boki / do tyłu z prostymi nogami („Jak kłoda”) to albo lepiej żeby wrocil do raczkowania, ciało nie jest gotowe do chodzenia, albo można skonsultować z fizjoterapeutą, zależnie od całego obrazu dziecka. Kitek123 pisze: Ja podtrzymuje pod pachami za tułów a nie za ręce W ogóle nie powinno się podtrzymywać dzieci. Mają zupełnie same (lub za pomocą stojących mebli) próbować chodzić. Mama siłacza pisze: Witam Mam 7 miesięczne dziecko (rodził się 4,9 kg) waga o ecna 9,6 kg pełza po mieszkaniu i zaczyna raczkować i dodatkowo sam wstaje w łóżeczku i przy kanapie, to jest jego ulubione zajęcie :wspinanie się po kanapie. Co robić? 100 razy dziennie go sądząc spowrotem czy pozwolić na samodzielne wstawanie według jego siły? Boje się o miękkie stawy. Pozdrawiam Taką poradę najlepiej udzieli tylko lekarz/fizjoterapeuta, który widzi i bada dziecko. Ogólnie rzecz ujmując grunt to dziecka nie podtrzymywać, nie pomagać mu się wspinać, itp. Zwykle jak zupełnie samo coś robi (rodzic w ogóle nie dotyka) to ciało może być już gotowe. Milena pisze: Moj syn juz biega ale faktycznie troche krzywo nogi stawial kiedy go babcia prowadzala, wtedy wydawalo mi sie to takie slodkie i smieszne, nie myslalam ze moze to zrobic dziecku krzywde. EwelinaJ pisze: Powtarzam swojej teściowej, żeby tego nie robiła i co z tego, ta kobieta jest niereformowalna. Olka pisze: Mam to samo co Ty, są ludzie którym nie da się wytłumaczyć ,że robią źle – a ja najczęściej gdy zwracam uwagę słyszę uszczypliwości ,że przecież wychowała mojego męża i nie jest niepelbosprawny… a najgorsze ,że mąż wychowany w tych zabobonach podziela zdanie mamusi zamiast mojego. Babcia uważa ,ze dziecko trzeba stawiać bo samo skąd ma wiedzieć ,ze trzeba chodzić. Anna pisze: Znam to, bo mam tak samo. Dziecko rozwija się w swoim tempie a mi powtarzają, że trzeba, bo skąd ma wiedzieć że się siada, staje, chodzi, że tak sie właśnie wzmacnia itp itd a wzięło się to stąd że córka jest rehabilitowana bo miala obniżone napięcie, asymetrie i słaby brzuch i wszystko wolniej jej idzie… więc jak 8mies niemowle może nie siedzieć, za rączki kazali ciągać. Ale ja byłam nieugięta, słucham rad fizjo i idziemy w swoim tempie ZDROWO No i pięknie, jak tylko dziecko jest pod opieką specjalisty to z pewnością z czasem wszystjo pójdzie gładko:) Egeom pisze: Wszyscy sie przesciguja ktore dziecko lepsze, nie moge na to patrzc Monika pisze: Moja sama usiadła, sama wstala i chodziła (trochę pomagał wózek na dworze i o niego się opierała) nic nie robiliśmy na siłę A teraz ma krzywe nogi, stopy układa do środka, kolana też jakieś dziwne. Dlaczego? Fizjo mówi że jest ok że ma dopiero 4 lata i się samo wyprostuje. Czy aby napewno? To już dosyć duże dziecko jak na opisane objawy. Być może rzeczywiście z czasem się wyrównają, ale córkę na pewno powinien obejrzeć ortopeda. Moze ma wade stóp lub bioder, może potrzebne są jakieś badania. Pozdrawiam:) Paulina pisze: No dobrze a co zrobić gdy dziecko nie raczkuje ma już 13 miesięcy i sam się rwie do tego żeby go prowadzac wspomnę że sam nie chce chidzic przy meblach natomiast bardzo chce żeby go prowadzac wiem że to źle ale jak takiemu dziecku wytlumaczyc wpada w straszny płacz jak nie chce go postawić na podłodze i prowadzić za rączkę Niestety nie powinniśmy tego robić. Można odwrócić jego uwagę lub coś innego spróbować, ale nie prowadzać. Dla dziecka to wygodne, bo csesc wysiłku robimy za niego. Olka pisze: Mów teściowa jak miała pod opieka to Ci tak dziecko uszkodziła. Bo moja tak robi -ciagle mi sadza dziecko które jeszcze nie siedzi samo. Inga pisze: To znaczy że mieliśmy dużo szczęścia bo moja córka (obecnie 5,5 roku) korzystała i z chodzika i pomagaliśmy (przyznaje że wszyscy) kiedy chciała stawiać kroczki za ręce. Od kąd skończyła dwa lata regularnie co pół roku robimy badanie stopek i za każdym razem słyszę że już dawno pani doktor Nie widziała tak ładnych stop (bez platfusa) i prostych nóg.:) I z kręgosłupem też nic się nie dzieje jest prosty i ma prawidłową postawę ciała. Ale kiedy córka była na tym etapie rozwoju byłam za młoda i niedoinformowana. Ale dobrze wiedzieć 🙂 Pozdrawiam. Magda pisze: A co mam zrobić z dzieckiem które ma 6 miesięcy i już samo się podnosi. Staje na palcach a lewa nóżkę wykręca zupełnie pod siebie (gorzej niż na zdjęciach pokazującym stopy nie gotowe do chodu). Nic nie jest już dla niej atrakcyjne odkąd odkryła nową umiejętność i raczkuje tylko do kanapy i się podnosi. Swoją drogą zaczęła się przekręcać na brzuch jak miała ledwo 3 miesiące a pozycję na rączka przyjęła jak miała niecałe i od tego momentu skakała jak pchełka. Najbardziej przeraża mnie to że widać że próbuje już pójść o krok dalej i kombinuje jak się poruszać opierając się na kanapie. Odkąd skończyła 1,5 miesiaca była rehabilitowana z powodu ogromnej asymetrii ulozeniowej, kręczu szyi, szpotawej stopy (jak staje to zniekształca druga stopę) i ogólnie wzmożonego napięcia mięśniowego (tutaj podobno jest bardzo mocno pospinana).Proszę o pomoc co mogę zrobić dla córki żeby jeszcze nie stawała na nóżki. Takiemu dziecku na pewno jest potrzebny mądry fizjoterapeuta. Po pierwsze, powie na jakim etapie są tamte problemy z poprzedniego okresu. Po drugie, oceni, czy wzorzec stawania jest prawidłowy. Jeśli nie, pokaże co robić z dzieckiem, by odpowiednio nakierować jego rozwój. Im wcześniej będzie pod okiem specjalisty, tym lepiej. Magda pisze: Dziękuję za odpowiedź. Wychodzi na to że akurat trafiłam na takiego fizjoterapeutę. Wcześniej chodziłam prywatnie aby zacząć jej rehabilitację jak najwcześniej ale to właśnie z Pani do której chodzę na NFZ jestem najbardziej zadowolona. Ponieważ tego procesu nie da się już zatrzymać to uczy ją jak prawidłowo stawać i córka robi postępy. Marta pisze: A jesli dziecko nie chodzi – moze mimo to miec zabawki do ocha ia np. Wizek dla lalek? Czy to tez nienaturalne? Marta pisze: A jesli dziecko nie chodzi – moze mimo to miec zabawki do pchania np. Wozek dla lalek? Czy to tez nienaturalne? Nie powinno mieć. Dzieci czasem pchają krzesło, ale taki mebel jest i tak dużo lepszy do pchania niż pchacze, ponieważ zwykle jest cięższy, wymaga wysiłku od malucha, nie będzie go używał tak często. Angie pisze: Moj syn skonczyl 17 miesięcy. Raczkowac zaczal dopiero gdy skonczyl rok. Chodzi przy meblach jednak martwi mnie fakt ze nie potrafi stac samodzielnie bez użycia mebli. Zdarza się ze probuje się puscic i zlapac równowagę ale jest to bardzo rzadka sytuacja. Czy powinnam się martwić ze lada moment bedzie granica 18 miesiecy gdzie dziecko powinno chodzic czy cierpliwie czekać? Zależy jak dziecko ogólnie się rozwija. Ja bym pewnie pokazała fizjoterapeucie. Powie czy wszystko się dobrze rozwija tylko nieco później, czy czas juz na jakieś interwencje. Eix pisze: Córka prawie rok raczkuje do mebli ale od 2 dni jak ja postawie na nogach to odrazu podnosi się do mebli i puszczą się na tyłek upada czemu tak się dzieje Fizjologia. Dokładnie tak ma to wyglądać. Ćwiczy nogi, kręgosłup, odwagę. Im dłużej będzie tak robić zamiast niestabilnie chodzić tym zdrowiej. A czy mój syn który ma 11 miesięcy i nie chodzi i sam nie stoi to jest źle.,? Gosia pisze: Moja 11 miesięczna córka od miesiąca wstaje przy meblach, lecz cały czas wstaje tylko z lewej nóżki. Jakie ćwiczenie mogę nią wykonywać aby zaczęła wstawać z drugiej? Przytrzymywanie lewej nogi kończy się płaczem i frustracją :/ Najlepiej doradzi fizjoterapeuta po zbadaniu. Nie jest powiedziane, że to coś złego, ale trzeba dziecko zbadać. ola pisze: u mnie od 3M rodzina meza przymuszala do siadu potem raczkowania potem mnie nie nylo to sie odbywalo,tak to walczylam z nimi aby je gdy chodzi zabieraja dziecko od scian,mebli zeby sie nie wiem co robic innego oprocz ograniczenia zaleknione kiedy wraca z mezem od jego rodziny. Może warto podsunąć im do przeczytania ten artykuł 🙂 Roczniak chodzi pchajac przedmioty pisze: U mnie dzicko, 12 miesiecy, jeszcze nie wstaje bez pomocy mebli, bardzo malo chodzil krokiem dostawnym. Szybko odkrym ze moze chodzic do przodu popyvhajac przedmioty np. Krzesla (w zasadzie co tylko da rade pchac to pcha i tak chodzi) bardzo czesto tez lapie mnie za rece i chce chodzic ze mna. Czy powinnam mu pozwalac pchac rzeczy w domu? Ciezko wszystko co on pcha wyeliminowac, bo jest bardzo kreatywny, nawet bardzo niskie rzeczy jak dorwie i zobaczy ze mozna isc popychajac to tak chodzi. Na spokojnie, niech samodzielnie eksploruje świat, nawet jakby miał popychać część przedmiotów. Chodzenie za ręce jednak odradzam. Dodaj komentarz Monika Działowska Jestem lekarzem pediatrą, autorką tego medycznego bloga i książki „Zdrowy maluszek”. Na co dzień mieszkam w Warszawie, pracuję w przychodni pediatrycznej. Prowadzę szkolenia dla rodziców o zdrowiu dzieci. Witam Cię na mojej stronie i zapraszam do lektury. SOCIAL MEDIA SZUKAJ PO TAGACH NEWSLETTER Bądź na bieżąco CZYTAJ RÓWNIEŻ Ćwiczenia dla dzieci na dobry początek dnia i nie tylko [WIDEO] Ćwiczenia dla dzieci to ważny element ich rozwoju fizycznego. Wzmacniają mięśnie, poprawiają elastyczność ciała i uczą dziecko, jak się nim na co dzień sprawnie posługiwać. Dlatego warto namawiać dzieci do ich wykonywania. Ćwiczenia fizyczne stanowią ważny element edukacji dziecka. Dlatego w przedszkolu jest mnóstwo zabaw ruchowych, a dzieci wychodzą na dwór po to, by mogły się ruszać. Odpowiednia dawka ćwiczeń dla dziecka jest warunkiem jego prawidłowego rozwoju fizycznego. Jeśli nie wiesz, od czego zacząć ćwiczenia dla dzieci, obejrzyj nasz film. Znajdziesz na nim zestaw ośmiu ćwiczeń ogólnorozwojowych. Idealnie nadają się na poranny rozruch albo aktywny przerywnik w bardziej statycznej zabawie. Znajdują się wśród nich ćwiczenia poprawiające elastyczność, wzmacniające plecy, pośladki i brzuch. Nie jest to prawdziwy trening, ale doskonały wstęp do innych ćwiczeń. Ćwiczenia dla dzieci na filmie Proponowany przez nas zestaw ćwiczeń mogą wykonywać dzieci zdrowe i z wadami postawy, dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Bez problemu można je zrobić w domu lub w ogródku na trawie. Nie potrzeba do nich żadnych przyrządów ani przyborów. Oto, na co trzeba zwrócić uwagę, gdy dziecko ćwiczy: podczas skłonów dziecko powinno trzymać proste plecy, przy problemach z barkami (np. przebyte urazy czy kontuzje) lepiej, zamiast krążeń ramion, robić wymachy: w przód i w tył, a potem w górę i w dół, w ćwiczeniu „gąsienica’’ dziecko powinno kłaść na podłożu w tym samym czasie klatkę piersiową i biodra. Jeśli ma obniżone napięcie mięśniowe, nie jest zbyt silne albo ma powiększoną lordozę, może być mu trudno tak ćwiczyć. Wtedy lepiej będzie, jeśli zatrzyma ruch w pozycji podporu na stopach i dłoniach i nie kładzie tułowia na podłożu, ale z tej pozycji wróci do pozycji stojącej. Ćwiczenia dla dzieci – dlaczego warto je wykonywać Ludzkie ciało stworzone jest do ruchu, nie do spędzania czasu na siedząco, dlatego odpowiednia dawka ćwiczeń dla dzieci jest po prostu niezbędna! Ruch stymuluje prawidłowe kształtowanie się kości i stawów, wzmacnia mięśnie i uczy je współdziałania podczas wykonywania najróżniejszych czynności. Ćwiczenia dla dzieci stymulują rozwój mózgu, poczucie równowagi i odporność. Są też niezbędnym elementem dbania o prawidłową postawę i masę ciała. Naprawdę lepiej jest mobilizować dziecko do ćwiczeń wtedy, gdy jest małe i zdrowe. Maluchy chętnie biorą udział we wszystkich aktywnościach ruchowych, co sprawia, że rozwijają się lepiej i są mniej zagrożone wadami postawy, a tych wśród dzisiejszej młodzieży i młodszych dzieci nie brakuje. Najczęstsze wady postawy u dzieci Do przychodni najczęściej zgłaszają się rodzice z dziećmi, u których stwierdza się: postawę skoliotyczną, która sygnalizuje zwiększone ryzyko skrzywienia kręgosłupa, skoliozę, płaskostopie, koślawe kolana. Obecnie już rzadziej u dzieci spotyka się szewską klatkę piersiową. Charakteryzuje się ona zapadniętą przednią ścianą z cofniętym w kierunku kręgosłupa mostkiem, co zaburzać może działanie układu oddechowego. Jeśli jesteś mamą, musisz uświadomić sobie, że wada jednej części ciała, np. stóp czy kolan, to nie jest problem miejscowy. Wpływa on bowiem na całe ciało dziecka. Dzieje się tak dlatego, że nie składamy się z oddzielnych części ciała. Tworzą one ściśle powiązaną ze sobą jedną całość. Wady stóp, np. płaskostopie, zmieniają ustawienie podudzi i ud, wpływają działanie kolan, bioder i kręgosłupa. A ten z kolei, jeśli się wykrzywi, będzie miał wpływ na funkcjonowanie układu oddechowego, a w skrajnych przypadkach, także krwionośnego i trawiennego. Zdecydowanie łatwiej jest zapobiegać wadom postawy niż je leczyć. Poza tym ogólnorozwojowe ćwiczenia dla dzieci są dla nich atrakcyjniejsze niż gimnastyka korekcyjna, która koncentruje się w głównej mierze na nieprawidłowo ustawionej i działającej części ciała. Ćwiczenia na proste plecy W sytuacji, gdy dziecko ma zdrowy kręgosłup, za ćwiczenia na proste plecy należy uznać każdą aktywność fizyczna, jaką podejmuje dziecko, a nie tylko specjalne ćwiczenia, które wzmacniają mięśnie grzbietu. Wszystko przez to, że silne mięśnie całego ciała (stóp także!) i odpowiedni balans mięśniowy, np. między lewą a prawą stroną ciała, między przodem a tyłem ciała, jest najlepszą profilaktyką skrzywień kręgosłupa. Jeżeli jednak dziecko ma już boczne skrzywienie kręgosłupa, potrzebne są specjalne ćwiczenia na skoliozę. Podczas nich wzmacnia się konkretne mięśnie, inne się rozciąga i rozluźnia, a wszystko po to, by ciało dziecka mogło poprawić wadliwe ustawienie kręgosłupa.​ Sprawdź też: Jak regulować wzmożone napięcie mięśniowe u małego dziecka Propozycje ćwiczeń dla dzieci w domu Ćwiczenia grafomotoryczne przygotują dziecko do nauki pisania

dziecko stawia nóżki do środka ćwiczenia